کتاب نهال خشکیده- اثر: فرخنده موحد راد

بارون تندی می‌اومد... خيس شدن برام مهم نبود. اگر شلاق‌های خدا رو نمی‌خوردم... سرم رو بلند كردم و رو به آسمون دوختم... دل خدا هم خيلی پر بود، مثل دل من! درد كمی نبود تنها گذاشتن آدم، اون هم از طرف كسی كه عاشقانه دوستش داری اما اون به تو و عشقت ايمان و اعتماد نداره!